Markeringspalen en -lijnen

We kennen ze allemaal wel, de diverse gekleurde palen en lijnen die we op de baan kunnen aantreffen. Wat me echter steeds weer opvalt is dat spelers lang niet altijd weten wat de diverse palen voor betekenis hebben. Nog te vaak zie ik dat men geen idee heeft hoe te handelen.

In dit artikel wil ik specifiek aandacht schenken aan de palen en lijnen.

1)      Witte palen: deze markeren de grens van de baan. De grens van de baan loopt loodrecht omhoog en omlaag, waarbij het referentiepunt het punt is op maaiveldniveau aan de baanzijde. Tussen witte palen geldt de rechte lijn tussen die palen als grens van de baan. Zolang enig deel van de bal de baan raakt is deze binnen de baan.

2)      Witte lijnen: hier wordt het ingewikkeld. Er zijn namelijk drie mogelijkheden:

a.       Lijnen die de grens van de baan aangeven (meestal tussen twee witte palen). Als witte lijnen de grens van de baan aangeven dan is de lijn zelf, buiten de baan. Een bal die op de lijn ligt maar de baan niet raakt is dus buiten de baan.

b.       Lijnen die Grond in bewerking aangeven. Deze omsluiten meestal een beperkt gebied dat door de commissie is aangeduid als Grond in bewerking. Op de meeste banen wordt witte verf gebruikt om aan te geven dat zo’n gebied weliswaar GUR is, maar dat er wel vanuit gespeeld mag worden. De witte lijnen zelf behoren tot het GUR-gebied. Eventueel kunnen deze witte lijnen worden gecombineerd met één of meer blauwe palen.

c.       Witte kalklijnen nabij greens om aan te geven hoe ver men met trolleys en/of buggies
mag komen alvorens om te lopen. Deze lijnen hebben alleen een signaalfunctie. In een plaatselijke regel kan worden aangegeven dat zo’n lijn ontweken MOET worden.

3)      Blauwe palen: deze worden gebruikt om aan te geven dat er sprake is van een abnormale terreinomstandigheid, meestal Grond in bewerking (GUR). Zonder specifieke vermelding in de plaatselijke regels geldt dat de speler de keuze heeft om de bal al dan niet te spelen zoals deze ligt, of het gebied te ontwijken (zonder straf). Blauwe palen kunnen worden gecombineerd met witte of blauwe lijnen.

4)      Blauwe lijnen: worden gebruikt voor het markeren van abnormale terreinomstandigheden, eventueel gecombineerd met één of meer blauwe palen. Op veel banen is het zo dat, als er om een gebied een blauwe lijn staat, er sprake is van een verboden speelzone en dat spelers dus verplicht zijn om dat gebied te ontwijken. (Dit in tegenstelling tot GUR gemerkt met witte lijnen).

5)      Gele palen en gele lijnen: worden gebruikt om aan te geven dat er sprake is van een gele hindernis. Als er sprake is van zowel lijnen als palen dan geven de lijnen de grens van de hindernis aan en de palen alleen de status (gele hindernis). In zo’n geval is het verstandig als de palen in de hindernis staan. Zowel de lijnen als de palen behoren tot de hindernis. Als dus enig deel van de bal de lijn of paal raakt ligt de bal in de hindernis en gelden de bepalingen van regel 17. Om een gele hindernis te ontwijken heeft de speler twee opties:

a.       Terug naar de plaats waar de bal het laatst is gespeeld voor deze in de hindernis terecht kwam en daar een bal droppen. De bal mag maximaal één stoklengte verrollen. Als men terug gaat naar de afslagplaats dan mag de bal opnieuw worden opgeteed.

b.       terug op de lijn die gerekend vanaf de hole door het referentiepunt (het punt waar de bal het laatst de grens van de gele hindernis heeft gekruist), zo ver naar achteren als de speler wil. De bal moet gedropt worden op deze lijn en mag maximaal één stoklengte verrollen (ook dichter naar de hole!)

6)      Rode palen en gele lijnen: worden gebruikt om aan te geven dat er sprake is van een rode hindernis. Als er sprake is van zowel lijnen als palen dan geven de lijnen de grens van de hindernis aan en de palen alleen de status (gele hindernis). In zo’n geval is het verstandig als de palen in de hindernis staan. Zowel de lijnen als de palen behoren tot de hindernis. Als dus enig deel van de bal de lijn of paal raakt ligt de bal in de hindernis en gelden de bepalingen van regel 17. Om een rode hindernis te ontwijken heeft de speler naast de opties van de gele hindernis nog een extra optie:

a.       een bal droppen binnen twee stoklengtes van het referentiepunt (het punt waard e bal het laatst de grens van de ronde hindernis geeft gekruist. De bal moet binnen deze twee stoklengtes ook blijven liggen.

Eventueel kan een club besluiten om nog een vierde optie toe te staan, namelijk droppen binnen twee stoklengtes aan de overzijde van de rode hindernis op gelijke afstand van het referentiepunt. Dat moet dan echter wel expliciet in de plaatselijke regels worden benoemd.

7)      Palen met groene koppen
Om het allemaal nog moeilijker te maken dan het misschien voor velen al is komen we ook nog palen tegen die voorzien zijn van een groene kop. Deze groene kop kan voorkomen bij alle bovengenoemde palen (ook bij witte palen, waarbij zo’n gebied dus buiten de baan ligt).
Op de meeste banen betekenen groene koppen op palen dat er sprake is van gebieden met een kwetsbaar milieu. Buiten dat er sprake is van een verboden speelzone (de bal mag dus niet vanuit het gebied worden gespeeld en men moet verplicht ontwijken) is het ook verboden om dat specifieke gebied te betreden. Er zal mogelijk sprake zijn van zeldzame bloemen en planten of een beschermd leefgebied van dieren.
In de plaatselijke regels zal altijd een passage zijn opgenomen waarin wordt vermeld hoe spelers moeten handelen als ze in zo’n gebied zijn terecht gekomen met hun bal. Meestentijds zal het zo zijn dat men de bal moet laten liggen en op een andere wijze het spel moet vervolgen.

TOT SLOT

 Helaas is het zo dat op de banen in Nederland er nogal verschillend wordt omgegaan met de markeringen, zeker waar het de blauwe palen (al dan niet met groene kop) betreft.
Ik zou dan ook iedereen willen aanraden om de plaatselijke regels van de club waar men speelt goed na te lezen.